قله کرکس:
کرکس کوهستان پهناوری است در غرب نطنز که بلندترین قله آن به ارتفاع 3895 متر است. میانگین بارندگی سالانه منطقه کرکس 300 میلیمتر است. از کوهستان کرکس رودهایی چند که اغلب فصلی است، سرچشمه می گیرد. هر چند این رودها فصلی است ، اما با توجه به شرایط جغرافیایی منطقه ، در برخی از قسمت های آن مناظر بدیعی را ایجاد می نمایند. همین امر کوهنوردان بسیاری را از داخل و خارج از کشور جذب می نماید. ناآگاهی از مسیر صعود به قله کرکس و نیز شرایط آب و هوایی آن گاه خطرات مرگ باری را حتی برای برخی از کوهنوردان برجسته از فدراسیون کوهنوردی ایران ایجاد نموده است و برخی جان خود را در این راه از دست داده اند. بنا بر این گاه که جوانان پرشور سودای فتح این قله را در سر می پرورانند ، خود را در دام خطری بزرگ می اندازند که البته اگر این صعود را با آگاهی از شرایط و برنامه ریزی مناسبی انجام دهند ، بسیار برایشان مطلوب ، دل پذیر و خاطره انگیز خواهد بود. به طور کلی از چهار مسیر به قله کرکس می توان صعود کرد که برای شما شرح می دهیم:
1-مسیر جنوبی(کشه): این مسیر از طرق رود که در فاصله 25 کیلومتری نطنز است، شروع می شود. طرق رود نیز در جاده نطنز- اصفهان قرار دارد و تا کشه که آخرین آبادی در مسیر است 5 کیلومتر فاصله دارد. برای صعود به قله کرکس از این مسیر ، از کشه به طرف چشمه اصفهانی ها که در مجاورت مرغداری است می رویم و بعد از چشمه در راه مالرو به طرف شمال رفته، تا به چشمه لیاسّن برسیم که تا اینجا شیب راه خفته است. از مشخصات این چشمه درختان گردو است. از اینجا به بعد شیب تند می شود. در مسیر باید از کنار آبشار بگذریم. با پشت سر گذاشتن آبشار، پناهگاه نمایان می شود. این پناهگاه از نوع پیش ساخته است که در سال 64 به همت کوهنوردان استان اصفهان و هیئت کوهنوردی در ارتفاع 3000 متری برقرار شده است و تنها پناهگاه موجود در منطقه کرکس است. بعد از پناهگاه که چشمه ای روبروی آن دائمأ جریان دارد، راه مالرو با شیبی تند در کنار شن اسکی ادامه می یابد تا به آسمان گدار می رسد. و قله نمایان می شود. راه بازگشت از شن اسکی است. متوسط زمان صعود از این مسیر 5 ساعت است.
2-مسیر شرقی(طامه): این مسیر از نطنز شروع می شود که برای صعود از این مسیر ، باید از جنب هتل سرابان به روستای طامه در غرب نطنز برویم. این جاده حدود 4 کیلومتر است. سپس از طامه به طرف باغ هایی که در غرب دهی به نام دراش هستند، می رویم. در اینجا دو دره واقع است یکی پاپول که در امتداد باغ های ده قرار دارد و در انتهای آن آبشار زیبایی وجود دارد، و دره دیگر به نام پاکدار که در جنوب باغ ها است و مسیر اصلی صعود، از این دره شروع می شود که باید تا گردنه آن برویم و سپس از کمرکش کوه به طرف غرب حرکت کنیم. مشخصه صحیح بودن این مسیر تک درخت سپیدار بلندی است که از کنار آن می گذریم و سپس با گذشتن از دره ای فرعی به دره ای طولانی می رسیم که به قله منتهی می شود. این مسیر بسیار زیبا است. آب تا یک ساعت مانده به قله در آن جریان دارد و به همین دلیل آبشارهای متعددی در مسیر دیده می شود. لازم به ذکر است که آب های دره های دیگر نیز به این دره می پیوندند که این نیز صحیح بودن مسیر را نشان می دهد. قسمت های آخر این دره سنگی می شود که باید این سنگ ها را دور زد تا به قله رسید. زمان طی شده در این مسیر 6 الی 7 ساعت است.
3-مسیرشمال شرقی(اوره): کوهنوردانی که از اقصی نقاط ایران می خواهند از این مسیر به قله صعود نمایند ، پس از خروج از نطنز به میدانی که تابلوی روستای اوره را دارد، می رسند که بایستی به سمت کاشان مسیر را ادامه دهند تا به جاده ویژه ای که تابلوی امام زاده سلطان گورآباد را دارد برسند. این جاده از بالای روستا اوره می گذرد. تا ده اوره حدود 5 کیلومتر است و کوهنوردان با خودروهای خود می توانند تا امامزاده سلطان گورآباد بروند. به طوری کلی برای صعود به کرکس از مسیر اوره، از پایین امامزاده سلطان گورآباد ، ادامه می دهیم. دره اصلی را که همواره جریان آب بیشتری دارد ، و ممکن است در برخی از فصول سال بدون آب باشد، ادامه می دهیم. پس از ورود به دره در حدود 30 دقیقه بعد، از کنار آبشار گذشته و در انتها به یک شیب تند شنی می رسیم که به قله منتهی می شود. این مسیر یکی از مسیرهای بسیار زیبای صعود به کرکس می باشد و مدت صعود حدود 6 ساعت به طول می انجامد.
4- مسیر شمال غربی(بیدهند): برای رسیدن به بیدهند بعد از طی 18 کیلومتر از جاده نطنز-کاشان(جاده قدیم) به پل هنجن می رسیم. از این پل جاده فرعی دو قسمت می شود که یکی به ابیانه منتهی می شود و جاده دیگر پس از گذشتن از روستای هنجن-چیمه-ولوجرد به دو راهی بیدهند-فریزهند می رسد که جاده سمت چپ به بیدهند منتهی می شود. این جاده تا روستای چیمه آسفالت است. در بیدهند امامزاده ای واقع است که برای اقامت شبانه در آن می توان برنامه ریزی کرد. سپس از روستا به طرف جنوب می رویم، تا به آخر بیشه ده بیدهند برسیم. راه صعود از این محل شروع می شود که با طی کردن راه مالرو در کنار آب، به دو راهی می رسیم که در کنار آغل سنگی ساخته شده است و با ادامه دره سمت چپ و راه مالرو به طرف جنوب و تا سرچشمه آب پیش می رویم و سپس با صعود از دامنه شرقی دره به طرف جنوب شرقی ادامه مسیر می دهیم، تا به صخره بر می خوریم که نباید با آن درگیر شد و باید از کنار آن و باز هم به طرف جنوب شرقی حرکت نمائیم تا به قله برسیم(زمان 5 الی 6 ساعت)(سایت روستای زیبای اوره www.ooreh.ir).
برای آشنایی با سایر قله ها و ارتفاعات روستای زیبای اوره اینجا کلیک کنید.
ارتفاعات و قله های روستای اوره نیز بسیار و متنوعند. بلندترین این قله ها با 3895 متر ارتفاع به نام کرکس شناخته می شود. اسامی برخی از مهمترین قله ها را برای شما خواننده گرامی ذکر می کنیم(سایت روستای زیبای اوره www.ooreh.ir) :
1. کرکس (برای آشنایی بیشتر با قله کرکس اینجا کلیک کنید. )
2. گرَسیاه:(برای آشنایی بیشتر با قله گرسیاه اینجا کلیک کنید. )
3. تخته[1] آمنه مِنه
4. سرمار
5. لَته[2] دراز
6. دِزْ تخته
7. دِز[3] سرمار
8. تخته حاجی محمد
9. دِزْ دو قلو(قِلی)
10. پله کرکس
11. هُتگا(ه)[4] مُلّا
12. تخته کرکس
13. تخته سنمبر
14. تخته نصرت
15. تخته چرخستان کوچک
16. تخته چرخستان بزرگ
17. تخته لادمه
18. رچ آهووی ها
19. کوچه شق
20. تخته لاسته
21. تخته لاهیار
22. تخته لازیارتگاه
23. کوچه یخ
24. تخته نر کماچاره
25. خانه رنداقه
26. وَرِسبی
27. رگ اژدها
28. کندله
29. تاتِر
30. قبله
31. سوکَجْلَه
32. لاقِزِر
33. لا سورن پایین
34. لا سورن بالا
35. گلتنگ
36. آسان
37. قلبه شا(قلعه وشاق شاه)
38. کُپّه[5] کلم
39. کوه شغال
برخی از ارتفاعات روستای زیبای اوره به دلیل استفاده بی رویه معادن، در حال تخریب و نابودی است و منظره ناخوشایندی را برای کل این منطقه کوهستانی ایجاد کرده است.
(اطلاعات مربوط به اسامی قله ها و ارتفاعات روستای اوره، حاصل مصاحبه ای شفاهی با مرحوم سید اسماعیل حسن زاده طباطبایی در سال 1373 هجری شمسی است.)
[1] . تخته : به مکان های هموار و مسطح واقع در قله ها و دامنه ها گفته می شود .
[2] لَته : یکی از واحد های تقسیم بندی زمین های کشاورزی است .
[3] دِزْ : به قله گفته می شود .
[4] . هتگا : به غاری بسیار کوچک گفته می شود ، که معمولا در آنها به راز و نیاز می پرداختند.
مزرعه باتُقُلَر در اصطلاع عام و شایع بین روستاییان به باتُقُلَر،که اختصار یافته باغ تقی لُر است، شهرت یافته. باتقلر اراضی وسیعی را در بر می گیرد و عمده زمین های آن بلا استفاده مانده است . عمده محصول آن انگور، گردو ، بادام ، به ، سماق ، آلوچه، زردآلو ، سیب و هلو است . از قنات های دعین و میر عبد الله و نیز آب استخر آقا مشروب می شود .
سایر مزارع اوره:
مزرعه چشمه نو که مزرعه ای گسترده است و در اوره صحرا نیز نامیده می شود ، زمین های وسیعی دارد. این مزرعه خود یک قنات و استخر مستقل دارد که به همین نام (چشمه نو) معروف است ، اما از منابع آبی سایر مزارع همچون قنوات دعین ، میر عبدالله و استخر آقا هم مشروب می شود. عمده محصولات مزرعه چشمه نو از زراعت به دست می آید . محصولات درختی آن نیز عمدتا گلابی ، انگور، آلوچه(گوجه سبز)، هلو، بادام و گردو را در بر می گیرد. مزرعه چشمه نو در حال حاضر از زنده ترین مزارع روستای اوره است و بیش از سایر مزارع آباد است . فراهم بودن شرایط مساعد برای کشاورزی کمک شایانی را به رشد بهره وری در این مزرعه نموده است: شرایطی مانند نور زیاد و نبودن سایه های درختان بلند ، آب کافی و خاک مناسب. در سال های اخیر سیل مهاجرت های روستاییان به شهرها و مراکز استان ها ، تا حد زیادی نیروی بالفعل این مزارع را به بالقوه تبدیل نموده است. این مزرعه زمینه بسیار مستعدی وجود دارد تا جوانان علاقمند به کشاورزی زمین های بایر یا نیمه آباد آن را از مالکانش به امانت گرفته و در آنها به کشت و زرع بپردازند. مالکان نیز از این اقدام استقبال فراوانی می کنند و در بسیاری از موارد نیز هیچ چشم داشتی ندارند و همین برایشان کافی است که زمین شان سبز و خرم باقی بماند.(سایت روستای زیبای اوره www.ooreh.ir)
سایر مزارع اوره:
احمد آباد یا چشمه تازه: این مزرعه در ابتدای روستای اوره واقع شده است . زمین های مزروعی آن از تعداد انگشتان دست هم فراتر نمی رود. منابع آبی بسیار اندکی دارد(یک قنات کم آب و استخری کوچک). به همین دلیل زمین های آن که برای کاشت محصولات خاصی همچون ماش ، عدس و ... مناسب است ، بایر افتاده است.
سایر مزارع اوره: